کد مطلب:25873 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:1177

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

كدام پيامبر به صبور بودن معروف است؟

در ميان انبيا، حضرت ايّوبغ به صفت صبر معروف شده با اين صفت از او تمجيد و تجليل گرديده است. در چند سورة قرآن از حضرت ايوبغ سخن به ميان آمد، كه مشروحتر از همه، در سورة ص است. علّت اينكه ايّوب با اين صفت معرفي شده، مصائب و ابتلائات سختي است كه در زندگي براي او پديد آمده بود. ايوب تمام دارايي و ثروت زيادي كه داشت، از قبيل گوسفند و زراعت، همه از بين رفت، همچنين فرزندان زياد آن حضرت نيز از دنيا رفتند، و خود او نيز به مرض جسمي سخت مبتلا گرديد، لكن اين مصائب، هرگز باعث نشد كه از شكر و سپاس خود به درگاه ذات الهي بكاهد، بلكه مناجات و راز و نياز او بيشتر ميشد. علّت ابتلاي ايوب به اين مصائب، مطابق روايتي كه از معصومرسيده، اين بود كه شيطان به درگاه الهي عرض كرد: اگر ايوب، شكر نعمتهاي تو را به جا ميآورد، به خاطر نعمت زيادي است كه به او دادهاي، اگر اين نعمتها را از او بگيري، هرگز شكر نعمت تو نميكند، خداوند براي اينكه ثابت كند، ايّوب بنده خاص اوست كه در هر حال شاكر و سپاسگزار نعمت پروردگار خويش است و براي اينكه وي را الگويي براي مردم جهان قرار دهد كه در هنگام بلا و نعمت، خدا را فراموش نكنند، به شيطان اجازه داد، كه بتواند بر مال و اولاد و بدن او تسلّط پيدا كند، از اين رو در مدت كوتاهي، شيطان همة آنها را از او گرفت كه به گفتة بعض مفسران هفت سال و به روايتي هيجده سال، دوره ابتلا و محنت ايوب، طول كشيد. تمام دوستان او از وي دست كشيدند; تنها كسي كه تا آخرين لحظه به او وفادار ماند همسرش بود.(ر.ك: تفسير نمونه، آيةا... مكارم شيرازي و ديگران، ج 19، ص 294 و 295.)بعد از آنكه ايوب، به خوبي از عهدة امتحان برآمد، حكمت الهي مقرر شد كه دوباره نعمتهايي كه از او گرفته شده به او بازگردانده شود; ازاينرو خطاب شد: پاي خود را بر زمين بكوب، چشمه آبي ميجوشد كه هم خنك و هم گوارا است.(ص،42) نخستين نعمتي كه به او داده شد، عافيت و سلامتي بود و سپس ساير نعمتها كه قرآن فرموده به او عنايت شد: ووهَبنا لَهُ اَهلَهُ ومِثلَهُم مَعَهُم رَحمَةً مِنّا وذِكريَ لاِ ولِي الاَلبـَب; ما خانوادهاش را به او بخشيديم و همانند آنها را با آنها قرار داديم تا رحمتي باشد از سوي ما و هم تذكري براي صاحبان خرد.(ص، آية 43.)

در پايان ميفرمايد: إنّا وجدناه صابرًا نعم العبد إنّه أوّاب; ما او را صابر و شكيبا يافتيم، چه بنده خوبي بود ايّوب كه بسيار بازگشت كننده بود به سوي ما. در اين آيه، خداوند سه صفت خوب براي ايوب ذكر فرمود. و بدين وسيله از او تمجيد نموده است: اوّل: عبوديت كه يكي از بهترين صفات است و اولياي خدا اين مقام را از هر مقامي با ارزشتر ميدانند; دوم: صبر و شكيبائي; سوم: اوّاب بودن; يعني رجوع و بازگشت به سوي خدا.

البته قرآن مجيد چند نفر از انبياي ديگر را نيز با صفت صبر تمجيد كرده كه آنها عبارتاند از: اسماعيل، ادريس، ذالكفل. در آية 85 انبيا آمده است: وَإِسْمَـَعِيلَ وَ إِدْرِيسَ وَ ذَا الْكِفْلِ كُلُّ مِّنَ الصَّـَبِرِين(تفسير نمونه، آيتالله مكارم شيرازي و ديگران، ج 5، ص 208 ـ 213، دارالكتب الاسلاميه; همان، ج 19، ص 292 ـ 305; همان، ج 13، ص 482 ـ 484.)